101- APAÇIK DELİL | BEYYİNE (Kitap Sırası-98)

            Şefkatle merhamet eden Allah’ın adıyla.

1.         Kitap ehlinden inkâr edenler ile Allah’a ortak koşanlar, kendilerine apaçık delil gelinceye kadar (küfürden) ayrılacak değillerdi.

Not.1         Bir gün Hz. Muhammed Übey b. Ka’b’ı yanına çağırıp kendisine “Cebrail bana vahiy getirdi ki, Allah demiş, Kur’an’ı Übey için oku; gel dinle, sana okuyayım” diyor ve Beyyine suresinin ilk ayetini okumaya başlıyor.         bkz. Arif Tekin, Bilinmeyen Yönleriyle Kur'an (Kur'an'ın Kökeni -2), (pdf-s.130).

Not.2         KUR’AN’DA EKSİK ya da FAZLA AYETLER, FARKLI KUR’AN NÜSHALARI ve FARKLI NÜSHALARIN İMHASI:

a)               Übey b. Ka’b bu surede uzun bir ayet daha okuyor: “İnsa­noğlu bir vadi dolusu mal istese ben de versem, bu sefer başlar ikinci vadiyi istemeye. Onu da versem üçüncüyü ister ve bu istek­ler sonsuza kadar sürer. Ancak toprak/yani ölüm onun gözünü doldurur. Allah katında gerçek din Hanif dinidir (Hz. İbrahim dinidir). Bunun dışında olan müşriklik, Yahudilik ve Hıristiyanlık, batıldır. Kim bir iyilik yaparsa mükâfatı kaybolmayacaktır.”                                                                                        (pdf-s.130).

b)               Ebu Mûsâ el-Eş’arî anlatıyor: “Biz Kur’an’dan bir sure/bölüm daha okuyor­duk, onu müsebbihât denilen surelerden (yani başında sebbehe- yüsebbihü kelimeleri geçen sureler) birine benzetirdik. Bana o da unutturuldu. Ancak o sureden şu ayet ezberimde kaldı: ‘Ey iman edenler! Yapmadığınız şeyleri niçin söylüyorsunuz? Sonra bunlar boyunlarınıza bir şahadet olarak yazılır da, kıyamet gününde onlardan sorumlu tutulursunuz’ şeklindeydi.”

                   Bu ayetler şu an var olan Kur’an’da yoktur.                                                                                (pdf-s.203).

c)               Ebu Mûsâ el-Eş’arî şunu da söylüyor: “Beyyine suresi Bakara suresi kadar (286 ayet) uzundu; ancak ondan sadece yedi ayet yazıldı.”                                                                                                (pdf-s.203).

d)               Übey’in hem nüshasında farklı ayetler vardı, hem de iki sure fazladan vardı.

                   Bunların isimleri, “Hafd”ve “Hül’”idi. Yani ona göre Kur’an 114 sure değil; 116 sureydi.

                   Bu, en bariz, göze çarpan örnektir. İbn-i Abbas ve Ebu Musa el-Eş’ari’nin Kur’an nüshalarında da bu iki sure vardı, onlar da bunları Kur’an’dan sayıyorlardı.                                                             (pdf-s.129).

                   bkz. Arif Tekin, Bilinmeyen Yönleriyle Kur'an (Kur'an'ın Kökeni -2), (pdf-s.130, ayrıca199-204, 225).

Sonuç:       İşte nüshalar arasındaki fark böylece hem fazla, hem de herkes “benimki doğrudur” deyince, halife Osman olaya el koyuyor ve yeni bir nüsha ortaya çıkarıp kalanları imha ediyor.                (pdf-s.132).

                   İmam Malik’e göre Osman’dan kalma olduğu iddia edilen ve şu an mevcut bulunan Kur’an da orijinal değildir; zaman­la değişime uğramıştır.                                                                           (pdf-s.200).

ayrıca;      KUR’AN’DA EKSİK ya da FAZLA AYETLER, FARKLI KUR’AN NÜSHALARI ve FARKLI NÜSHALARIN İMHASI:

                   için bkz. (Hicr 9, Not.3) ve İLGİLİ HADİSLER için bkz. (Hicr 9, Not.4)

ayrıca;      ZALİM HACCAC’IN KUR’AN’DA YAPTIĞI DEĞİŞİKLİKLER: için bkz. Tekvir 24, Şuara 116, 167, Yunus 22, Yusuf 45, Zuhruf 32, Mü’minun 85-86, 89, Bakara 259, Muhammed 15, Maide 48, Hadid 7.

ayrıca;      Konuyla ilgili bu bilgiler Süyuti Kaynaklarında da vardır. Süyuti’den derlenen 40 benzer not için...

                   bkz. Arif Tekin, Bilinmeyen Yönleriyle Kur'an (Kur'an'ın Kökeni -2), (pdf-s.219-232).

2.         Bu delil, tertemiz sahifeleri okuyan, Allah tarafından gönderilen bir peygamberdir.

3.         O sahifelerde dosdoğru hükümler vardır.

4.         Kendilerine kitap verilenler, ancak kendilerine o apaçık delil geldikten sonra ayrılığa düştüler.

5.         Hâlbuki onlara, ancak dini Allah’a has kılarak, hakka yönelen kimseler olarak O’na kulluk etmeleri, namazı kılmaları ve zekâtı vermeleri emredilmişti. İşte bu dosdoğru dindir.

6.         Şüphesiz, inkâr eden kitap ehli ile Allah'a ortak koşanlar, içinde ebedî kalmak üzere cehennem ateşindedirler. İşte onlar yaratıkların en kötüsüdürler.

7.         Şüphesiz, iman edip, salih ameller işleyenler var ya; işte onlar yaratıkların en hayırlısıdırlar.

8.         Rableri katında onların mükâfatı, içlerinden ırmaklar akan, içlerinde ebedî kalacakları Adn cennetleridir. Allah onlardan razı olmuştur, onlar da Allah’tan razı olmuşlardır. İşte bu mükâfat Rablerine derin saygı duyanlara mahsustur.

Not.1         Sad 50, Fatır 33, Meryem 61, Taha 76, Mü'min (Gafir) 8, Kehf 31, Nahl 31, Rad 23, Beyyine 8, Saff 12, Tevbe 72: Bu ayetlerde Cennet’ten “Adn/Aden” olarak söz ediliyor. Tevrat’ta Adem’le Havva’nın içine bırakıldıkları cennetin/ bahçenin ismi Adn olarak geçiyor (Tevrat, Tekvin 2/8). Hatta Tevrat’ta bu yerin dünyada doğu tarafında bir bölgede olduğu da yazılı ki Sümer inançlarıyla tamamıyla çakışıyor. Cennet/Adn/Aden hikâyeleri çok tanrılı Sümerlerden gelmedir. bkz. Arif Tekin, Sümerlerden İslam’a Kutsal Kitaplar ve Dinler, (pdf-s.57).