114- YARDIM | NASR (Kitap Sırası-110)

            Şefkatle merhamet eden Allah’ın adıyla.

1-3.      Allah’ın yardımı ve fetih (Mekke fethi) geldiğinde ve insanların bölük bölük Allah’ın dinine girdiğini gördüğünde, Rabbine hamd ederek tespihte bulun ve O’ndan bağışlama dile. Çünkü O, tövbeleri çok kabul edendir.

Not.1         Bu ayette anlatılan olayın yaşandığı zaman, Medine döneminin 9. yılı. Özeti şu: Mekke’nin fethinden sonra bölge kabileleri Muhammed ve taraftarlarına karşı koyamayacaklarını görünce, gruplar halinde Muhammed’e gelip Müslüman olduklarını söylüyorlar.

                   bkz. Arif Tekin, Sümerlerden İslam’a Kutsal Kitaplar ve Dinler, (pdf-s.172).

Not.2         Fatiha ve Nasr sureleri: Sümer kanun yapımcıları nasıl kendi kanunlarının başında ve sonunda inandıkları tanrılarını şükranla anmışlarsa; aynısını Muhammed de Kur’an’ında uygulamıştır. Örneğin Fatiha suresinde (bir bakıma Kur’an’ın önsözü durumundaki sure diyebiliriz) “Alemlerin Rabbi olan Allah’a hamd/şükürler olsun” diye başlıyor ve yetmiyormuş gibi bunun, günde 5 vakit kılınan namazlarda tekrarlanmasını/Müslümanlar tarafından okunmasını zorunlu kılıyor. Kur’an’ın baştaki suresi (Fatiha) böyle iken, onun en son inen suresi de (tabir caizse sonsözü) Sümer kanunlarındaki kuralın dışına çıkmama niteliğinde. 110. sure “NASR” suresidir. Tanrı bu surede Muhammed’e hitaben, “artık Rabbini hamd ile teşbih et (bana teşekkür et demek istiyor) ve bağışlanmanı dile” diyor. Gerçekten dikkat çekici bir sure; Sümerlerle paralelliği bir yana; sanki Allah katında Muhammed’in işlediği bir suç varmış gibi “Ey Muhammed! Benden tövbe/istiğfar dile” şeklinde ayet gönderiyor. Kısacası önsöz ve sonsöz mantığındaki asıl kaynak da çok tanrılı Sumer mitolojisidir.

                   bkz. Arif Tekin, Sümerlerden İslam’a Kutsal Kitaplar ve Dinler, (pdf-s.69).